Deze blog gaat over dromen, wensen, verlangens; het realiseren van wie jij wil zijn als mens. De handen die je hierboven ziet zijn de handen van Adam en God: Gods rechterarm is uitgestoken om Adam de levensvonk over te dragen.
Dit is de vierde stap in het VEDA-model, gezien vanuit de mens als individu. Vrijdag beschrijf ik deze stap vanuit zakelijk perspectief.
De vierde stap is de toekomst: Wat wil je wel? Wat wil je bereiken?
Wat wil je bereiken in je werk, met je relatie, met jezelf, met je leven? Weet je dat eigenlijk? Veel mensen weten eigenlijk niet goed wat ze willen; ze hebben er geen beelden bij. Of de beelden zijn abstract en algemeen, zonder dat daar echt energie in zit.
Waar komt dat verlangen, die hoop en wil iets te bereiken, vandaan? Want als je dat weet, kan je je verlangens beter plaatsen in je leven en er beter op sturen. En kan je er je eigen verantwoordelijkheid voor nemen. Hier kom ik later op terug.
Eerste een stap terug, naar je Waarden, stap 3 in het VEDA-model.
Waarden zijn in mijn terminologie, de essentie van je leven, de energiebronnen en het kompas van je bestaan.
Waarden zijn essentiële levenszaken, zoals zelfrespect, wilskracht, liefde, helderheid, zielscontact met anderen, plezier, vermogen dingen te scheppen, creativiteit, originaliteit. Dat zijn waarden die mij aanspreken, jij kan weer hele andere waarden hebben, in de bijlagen bij deze blog vind je een hele lijst van waarden en kwaliteiten, pick your choice.
Als heel en compleet mens zouden we toegang hebben tot al onze kwaliteiten, edoch, zo zit het leven niet in elkaar. Als baby, peuter en klein kind maak je onbewust keuzes in je zijn, om te overleven en de aandacht en veiligheid van je ouders te krijgen. Daardoor ontwikkel je een bepaalde kant op wat betreft je persoonlijkheid, en laat je andere delen liggen. Die delen blijven onbenut in je schaduw liggen; sterker, ze kunnen verbannen zijn naar de schaduw, omdat er een oordeel op ligt. In deze dualistische wereld kan het niet anders dan dat je een licht deel en een schaduwdeel ontwikkelt.
Je wilt als mens heel en compleet zijn; als je geen contact kan maken met je verloren gegane essenties, dat doet pijn en verdriet.
Die verloren gegane essentie voelt als een gat, een gemis, een tekortkoming, en die wil je vullen, wegwerken. Je vult dat gat met werk, sport, eten, relaties en seks, geld, een mooi verhaal over jezelf enzovoorts, en dan vooral in de overtreffende trap als overcompensatie voor het gemis.
Voor een deel en voor een tijd helpt dat, maar dan steekt dat schrijnende gemis weer de kop op, zonder dat je echt weet waar het vandaan komt. Die zoekende spiraal van vullen en leegte kan steeds sterker worden, totdat je je bewust wordt van je gat.
Een cliënt met een burn-out belde laatst op dat zijn relatie beëindigd was; als hij naar zijn idee onvoldoende aandacht kreeg, verviel hij in een bijna agressief claimgedrag. In de loop der tijd ervoer hij dat het niet aan zijn partner lag, maar dat hij de leegte in zichzelf ervoer, de angst voor het niets, een gapend zwart gat. Hij wil nu contact maken met die leegte, er niet bang voor zijn, maar ontdekken wat het is en wat het hem brengt.
Hij legde de verantwoordelijkheid voor het vullen van het gat, bij de ander. Dat kan zeer bevredigend zijn, maar ook van korte duur als je niet de vertaalslag naar jezelf maakt. Door de aandacht, of door de andere baan, meer geld enzovoorts, kan je je een tijdje heel en compleet voelen, totdat de werking ervan afneemt.
Of nog erger, als je jouw vulling, jouw oplossing voor het gat, verliest. Dan verlies je niet alleen de baan of de relatie, maar als het ware een deel van jezelf, de bevestiging dat je heel en compleet bent. Weliswaar is dat een pseudo-bevestiging, maar het voelt wel als echt!
Waarom dus wel blijven dromen en verlangen?
Naar rust, ontspanning, azuurblauwe stranden, aanzien, zakelijk succes, er mogen zijn? Omdat als je door de buitenkant heen prikt en zoekt naar de behoefte en je gemis erachter, je bij gemiste delen van jezelf komt, bij je eigen verloren gegane essenties.
Hierdoor leg je de verantwoordelijkheid dan niet bij iemand of iets anders, maar neem je je eigen verantwoordelijkheid.
Als achter elk verwijt een behoefte schuilt, en achter elke behoefte een gemis, dan schuilt achter elk verwijt een gat, waarvan je de verantwoordelijkheid hebt uitbesteed.
De droom, het verwijt, je pijn, zorg, angst en verdriet, leidt bij bewuste observatie tot jouw essentie, jouw niet geleefde waarden, die je wilt integreren. Dat is het levenspad: heel en compleet worden. Iedereen loopt deze weg, als het nodig is, loop ik graag een stukje met je mee. Neem dan vrijblijvend contact met me op. Je bent van harte welkom.
Vrijdag beschrijf ik stap 4 van het VEDA-model vanuit zakelijk perspectief.