In de blog over Het Kruimelspoor ga ik in op de drie niveaus van sturen van acties: Richten, Inrichten en Verrichten. Gecombineerd met de blog Het Teamdoelmatigheidsmodel kan je concluderen dat, voordat er ook maar enige actie plaatsvindt, er veel voorbereiding aan vooraf gaat. Los van het feit dat ie voorbereiding noodzakelijk is, anders werk je richtingloos, kan je makkelijk in de missie en visie en doelen en procedures en structuur verdwalen. Frustrerend.
Winners never quit and quitters never win
Daarom is het doen, het nemen van een actie, met in het achterhoofd de doelen en de visie, cruciaal. Door het daadwerkelijk uitvoeren van een actie leer je wat wel en niet werkt en of het bijdraagt aan het hogere doelen.
En.... dat pad naar dat hogere doel is grillig, onvoorspelbaar, met tegenslagen, meevallers en verrassende nieuwe inzichten. In onze dromen is de toekomst een glad geëffend pad, maar dat is alleen in onze dromen. In de praktijk stuntelen en vallen we heel wat af. De 'truc' is dan vooruit te vallen, leren van fouten, opstaan en weer doorgaan, met het oog gericht op de toekomst.