Zie je dat gele in die hersenen? Daarin 'zit' jouw gedrag? In dat oeroude reptielebrein dat gericht is op veiligheid en overleven en waar de Fight-Flight-Freeze reacties vandaan komen.
Dat grote rode gedeelte is de neo-cortex, onze 'nieuwe schil' waarin ons reken-, taal- en redeneervermogen zit. En nog heel veel meer.
Dus we snappen heel veel Excel-sheets en Powerpoint-presentaties met al die bullets wel, maar echt vatten en echt eigen maken, dat is een ander verhaal. Vooral als er een grote verandering of reorganisatie is, dan treedt vanuit een overlevingsinstinct één van de F's in werking en dringt de boodschap nauwelijks meer tot de mensen door. De emotie neem het over.
Mooie verhalen vertellen over een gewenste toekomst waarin 'alles' nu echt beter gaat worden, als we dat ICT-, HR-, productie- of wat voor systeem dan ook hebben, gaat het ene oor in en het andere oor uit. Sterker, mooie toekomstverhalen kunnen deprimerend werken, omdat het het huidige functioneren in een schraal licht stelt.
Beter is het doelen en veranderingen te formuleren vanuit Waarden en het daarbij horende gedrag:
Wat gaat er wel goed en welke waarden worden geleefd? Waar worden jullie gelukkig van en welke kwaliteiten kan je in je werk kwijt?
Waarin ligt jullie uitdaging, wat moet je nog leren en wat weet je (nog) niet zo goed?
Waar loop je tegen aan? Wat loopt niet goed en moet/wil je echt veranderen?
Daarna komen wel de Excel-sheets en de presentaties; maar eerst het Hart, dan pas het Hoofd en de Handen.